Dochód zagraniczny i rezydencja podatkowa, czyli gdzie płacić podatki?

Ustalenie rezydencji podatkowej może być czasami mylące - niezależnie od tego, czy jesteś Czechem pracującym za granicą, czy obcokrajowcem pracującym w Czechach. Poznaj kryteria, które pomogą Ci ustalić, gdzie powinieneś płacić podatek dochodowy.

Ogólne zasady dotyczące rezydencji podatkowej

Brzmi zachęcająco - znajdujesz kraj z interesującym systemem socjalnym lub podatkowym i decydujesz się na rozpoczęcie tam działalności gospodarczej lub pracy freelancera, aby w pełni wykorzystać te korzyści. Nie oznacza to jednak, że od razu stajesz się rezydentem podatkowym tego kraju.

Zasady określania rezydencji wynikają z wymogów określonych w międzynarodowych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Mają one pierwszeństwo nawet przed czeskimi przepisami dotyczącymi podatku dochodowego, które określają kryteria ustalania rezydencji na 183 dni spędzone na terytorium Republiki Czeskiej.

Rezydent podatkowy może być płatnikiem (spółką lub osobą samozatrudnioną) tylko w jednym kraju, w którym płaci podatki od wszystkich form swoich międzynarodowych dochodów. Wyjątkiem są Amerykanie, którzy muszą płacić podatki dochodowe w USA niezależnie od kraju, w którym zarobili pieniądze.

Jesteś wtedy podatnikiem niebędącym rezydentem podatkowym w innych krajach, w których uzyskujesz dochód.

Kryteria oceny rezydencji podatkowej

Jeśli jesteś osobą dojeżdżającą do pracy z zagranicy, sportowcem, menedżerem podróżującym po całym świecie, a nawet artystą lub programistą pracującym na plaży, ustalenie rezydencji podatkowej może być trudniejszym orzechem do zgryzienia.

Zawsze należyzapoznać się z umowami obowiązującymi w danym kraju, aby znaleźć szczegółowe wymagania dotyczące ustalania rezydencji podatkowej. Najczęściej jednak spotkasz się z pięcioma rodzajami kryteriów (lub czymś podobnym) opisanymi poniżej.

Oceniając swoją rezydencję podatkową, zacznij od pierwszego punktu kryteriów. Nie musisz przechodzić przez wszystkie - gdy tylko jeden punkt określi Twoją rezydencję, nie musisz zawracać sobie głowy pozostałymi.

1/ Mieszkanie na stałe

Płatnik jest rezydentem podatkowym danego kraju, jeśli ma w nim dostęp do stałego mieszkania. Nie oznacza to oficjalnego stałego miejsca zamieszkania, ale raczej długoterminowe mieszkanie, które jest dla niego dostępne przez cały czas - niezależnie od tego, czy jest właścicielem, czy tylko wynajmuje.

Można to udowodnić, przedstawiając odpis z księgi wieczystej, umowę najmu lub potwierdzenie płatności za czynsz, prąd, internet itp. Mieszkanie z rodzicami lub u znajomych nie liczy się jako stałe mieszkanie, nawet jeśli jest dostępne przez cały czas.

Jeśli jesteś zatrudniony w kraju, który nie znajduje się w standardowej odległości dojazdów do pracy, automatycznie zakłada się, że masz stałe mieszkanie. Chyba że udowodnisz inaczej za pomocą kart pokładowych lub rachunków hotelowych.

2/ Centrum zainteresowania

Jeśli nie jesteś w stanie określić miejsca zamieszkania ze stałym mieszkaniem, wówczas kolejnym kryterium jest kryterium ośrodka interesów życiowych. Ten punkt dotyczy kwestii, gdzie masz najbliższe więzi osobiste i ekonomiczne (tj. relacje rodzinne i społeczne, gdzie pracujesz lub prowadzisz działalność gospodarczą, gdzie znajdują się Twoje konta bankowe, gdzie wydano Twoje prawo jazdy, gdzie angażujesz się politycznie lub kulturalnie itp.)

3/ Główne miejsce spędzania czasu

Jeśli krok 2 nie wystarczy, musisz sprawdzić, gdzie spędzasz większość czasu. Ten punkt jest rzadko wykorzystywany do oceny rezydencji podatkowej.

Jednak dobrym przykładem zastosowania tego kryterium jest programista bezdzietny, który lata po całym świecie i pracuje w różnych kawiarniach, lub wirtualny asystent wykonujący prace administracyjne dla swoich klientów, popijając drinki na plaży.

4/ Obywatelstwo

Jeśli nie możesz ustalić swojej rezydencji podatkowej za pomocą stałego mieszkania lub centrum interesów życiowych, a zdarza Ci się spędzać dokładnie 6 miesięcy w roku w dwóch różnych krajach, wówczas rezydencja podatkowa jest określana na podstawie Twojego obywatelstwa.

5/ Porozumienie ministrów finansów

W niezwykle rzadkich przypadkach o rezydencji ostatecznie decydują ministrowie finansów zaangażowanych krajów.

Praktyczne przykłady ustalania rezydencji podatkowej

Stałe mieszkanie w Czechach i na Słowacji

Obywatel Słowacji i przedsiębiorca (programista) posiada nieruchomości w Czechach i na Słowacji. Jego żona przebywa na Słowacji, ale on już z nią nie mieszka i nie złożył jeszcze wniosku o rozwód. Większość czasu spędza w Czechach, gdzie mieszka ze swoją dziewczyną. Mimo to, został on uznany za rezydenta podatkowego Słowacji z uzasadnieniem, że posiadanie żony na Słowacji ma większe znaczenie niż posiadanie kochanki w Czechach. Klient był zaskoczony, ponieważ do tej pory płacił podatek dochodowy w Czechach.

Osoby dojeżdżające do pracy

Kobieta mieszka przy granicy z Austrią i jest żoną Austriaka. Posiadają oni nieruchomości zarówno w Czechach, jak i w Austrii, a ona również pracuje w Austrii i odwozi tam swoje dzieci do szkoły. Jest jednak uważana za czeskiego rezydenta podatkowego, ponieważ ma tam również firmę non-profit, w domu mówi po czesku, a po pracy wraca do domu do swojej czeskiej nieruchomości.

Martwisz się o podatki? My się nimi zajmiemy!

Nie masz pewności, czy prawidłowo płacisz podatki? Przetworzymy Twoje zeznania podatkowe lub pomożemy Ci w prowadzeniu działalności gospodarczej za granicą. Skontaktuj się z nami za pomocą poniższego formularza, a wspólnie znajdziemy rozwiązanie.

Dane do kontaktu

Napisz do nas, a my
odezwiemy się do Ciebie w ciągu 24 godzin.

+420 226 224 724

info@jake-james.cz

Revoluční 736/15, Praha 1

Śledź nas:

Imię

Nazwisko

Telefon

E-mail

Treść wiadomości

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych.

Ta strona jest chroniona przez reCAPTCHA i stosuje się do niej zasady Google polityki prywatności i warunków korzystania z usługi

Wyślij